Το Τίμημα του Bloody Hawk

Στο νέο του άλμπουμ, ο Έλληνας ράπερ έχει τη στήριξη μιας μεγάλης δισκογραφικής, αλλά και το θάρρος να μην προδώσει τη μέσα του αλήθεια.

Κανονικά θα έπρεπε να μου αρέσει.

Μια τέτοια δήλωση θα φανέρωνε ότι δεν έχω παρωπίδες, ότι ταυτίζομαι με τα γούστα της νεολαίας και είμαι σε θέση να διακρίνω το ατόφιο ταλέντο ενός αδύνατου παιδιού από την Ξάνθη, αυτοδημιούργητου, κ.λπ.

Για κακή μου τύχη, όμως, ο Bloody Hawk δεν φτιάχνει κομμάτια του γούστου μου.

Επιπλέον, αισθάνομαι ότι η πρόσφατη ένταξή του στη Minos EMI εδράζεται κυρίως σε εμπορικά παρά σε καλλιτεχνικά κριτήρια. Πράγμα θεμιτό φυσικά (ποια εταιρεία αδιαφορεί για το κέρδος;), ικανό όμως και να αλλοιώσει την ουσία της τέχνης του, πείθοντας ότι η αξία της καθρεφτίζεται στις τάσεις του YouTube και του Spotify. Δηλαδή στα νούμερα. Στο νέο άλμπουμ με τίτλο Τίμημα, ο 26χρονος Έλληνας ράπερ ακούγεται μετέωρος ανάμεσα σε δύο κόσμους: από τη μία η κοινωνικότητα (που καλλιτεχνικά σίγουρα έχει ένα τίμημα) και από την άλλη το κλειστό δωμάτιο, στο οποίο γράφει τους κοφτερούς, παραληρηματικούς στίχους του. Ξεχωρίζω αυτούς από το κομμάτι Κλασικό: «Έχω ένα ντουλάπι φαγητά τιγκαρισμένο / τόσα μακαρόνια που γεμίζουν ένα τρένο / πώς στο διάολο χώνω ακόμα τόσο πεινασμένος; / Θα φταίει που δεν είμαι γόης / που δε με παίζουνε στο Vice ούτε στο The Voice». Όπως ο Eminem κάποτε, όπως κάθε MC που πατάει γερά στα πόδια του, με φράσεις σαν αυτές ο Bloody Hawk βάλλει εναντίον τόσο του mainstream όσο και του εναλλακτικού κατεστημένου. Γιατί ξέρει ότι δεν τον ανέδειξε κανένα από τα δύο. Όχι, δεν είμαι φαν του Bloody Hawk, όμως οι στίχοι ενός παιδιού που, ενώ ανέβηκε κατηγορία, εξακολουθεί να τα λέει χύμα, στα αυτιά μου ακούγονται πολύτιμοι και συναρπαστικοί.

ΙΝFO
Το Τίμημα κυκλοφορεί από τη Minos EMI.